Σωτήριον και Ιστορικόν Έτος 4389 μ.Χ.

Επιτέλους η Ανθρωπότητα τα κατάφερε. Ο αγώνας μεγάλος και οι θυσίες πάμπολλες. Οι θάνατοι των ελαττωματικών άπειροι και το αίμα των ανάξιων, ανεπίδεκτων, αντιδραστικών, ανυπάκουων και ατίθασων που χύθηκε, ποτάμι. Αλλά στο τέλος στόχος επετεύχθη: Ο νέος θεός της ανθρωπότητας, επιτέλους ήρθε στον κόσμο. Ο παράδεισος επί της Γης εφαρμόσθηκε, η πλήρης δικαιοσύνη και πλήρης ισότητα για όλους είναι πραγματικότητα.


Κάθε άνθρωπος έχει πλέον ακριβώς τις ίδιες αξίες. Κάθε άνθρωπος δουλεύει πλέον ακριβώς τις ίδιες ώρες. Κάθε άνθρωπος παράγει πλέον ακριβώς την ίδια αξία. Κάθε άνθρωπος έχει πλέον ακριβώς την ίδια παιδεία, την ίδια ακριβώς γνώση και κατανόηση. Κάθε άνθρωπος έχει πλέον ακριβώς το ίδιο ακριβώς επίπεδο νοημοσύνης, εργατικότητας, διάθεσης και ήθους. Κάθε άνθρωπος έχει πλέον ακριβώς τις ίδιες και απαράλλακτες υποχρεώσεις. Κάθε άνθρωπος συμπεριφέρεται πλέον με ακριβώς τον ίδιο αποδεκτό τρόπο. Κάθε άνθρωπος έχει πλέον ακριβώς την εργασία που του ταιριάζει, δηλαδή, την ίδια ακριβώς εργασία. Κάθε φύλλο και διαφορετικότητα έχει πλέον εξαλειφθεί. Κάθε κοινωνικός ρόλος, οι γονείς, τα παιδία, η οικογένεια, το έθνος, κλπ κλπ δεν υπάρχουν πια γιατί κι αυτά γεννούν ανισότητα. Κάθε πόνος κι ως εκ τούτου, κάθε απόλαυση έχουν εξαλειφθεί επίσης. Κάθε πάθος και πόθος έχουν ξεχαστεί πιά, ως πηγές ανισότητας που είναι. Κάθε παράδοση, κάθε έθνος, κάθε γλώσσα, κάθε κοσμοθεωρία, κάθε τεχνοτροπία, κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα έχουν πλέον εξομαλυνθεί, εξομοιωθεί και συγχωνευθεί...

Κάθε διαλεκτική έχει καταλήξει στην εντροπία της και πλέον κάθε αντίθεση έχει εξαφανιστεί για να αφήσουν πίσω τους την απόλυτη εντροπία και τέλεια σύνθεση...

Κανένας δεν πεινά πια, γιατί όλοι έχουν την ίδια ακριβώς τροφή διαθέσιμη. Κανένας δεν κρυώνει πια, γιατί όλοι έχουν την ίδια και απαράλλακτη στέγη. Κανένας δεν κινδυνεύει πια, γιατί κανένας δεν παραβαίνει τους κανόνες. Κανένας δεν κλέβει πια, γιατί όλοι και όλα ανήκουν σε όλους. Κανένας δεν έχει ανεκπλήρωτες ανάγκες πια, διότι όλοι οι επιτρεπτοί πόθοι έχουν εκπληρωθεί. Κανένας δεν έχει δικαίωμα σε κάτι, διότι δικαίωμα σημαίνει επιλογή και επιλογή σημαίνει ανισότητα... Κανένας δεν παραπονιέται πια, γιατί όλα τα αρνητικά κατάλοιπα του Ανθρώπου έχουν εξαλειφθεί από το είδος... Κανένας δεν διαφωνεί με κανέναν πια, διότι όλοι σκέπτονται και πιστεύουν τα ίδια... Κανένας δεν πονά πια, γιατί διότι ο πόνος είναι μορφή ανισότητας απαγορευμένη... Κανένας δε χαίρεται πιά, γιατί διαφορά μεταξύ χαράς και λύπης δεν υπάρχει... Κανένας δεν αγαπά πιά, γιατί και η αγάπη είναι μορφή διάκρισης, βέβηλη και καταραμένη...

Και όποιος άνθρωπος έχει πλέον σκέψεις για πρόοδο σε οποιονδήποτε τομέα, ζεί κι αργοπεθαίνει στον βαθύ πεπυρωμένο καιάδα της ισότητας.