Τέλος Εποχής

Τετάρτη 11 Μαρτίου 2020 Category : , 0

Βρισκόμαστε στο σημείο όπου ο δρόμος της ιστορίας χωρίζεται στα δύο:

Από τη μια πλευρά υπάρχει ένα ανηφορικό, δύσκολο και στενό μονοπάτι που οδηγεί τελικά στην ελευθερία.

Από την άλλη υπάρχει μια ολοκαίνουργια λεωφόρος με πολλαπλές ευκολίες η οποία οδηγεί τελικά στην ολοκληρωτική μας υποδούλωση.

Οι άνθρωποι που στέκονται μπροστά στις δύο αυτές επιλογές σήμερα, διαχωρίζονται σε δύο κατηγορίες:

  • Αυτούς που έχουν κατανοήσει που και τι ζούν, ξέρουν τι πρέπει να κάνουν κι έχουν αρχίσει να το κάνουν.
  • Αυτούς που δεν έχουν κατανοήσει ή δε θέλουν να κατανοήσουν που και τι ακριβώς ζούμε και άρα, ζουν όπως ζούσαν πάντα μέσα στη θολούρα της πνευματικής μετριοπάθειας, οι οποίοι είτε θα μάθουν με τον δύσκολο τρόπο ο οποίος θα πονέσει εξαιρετικά πολύ, είτε δεν θα μάθουν ποτέ.

Αυτή θα είναι η τελευταία μου ανάρτηση για κάμποσο καιρό.

Το χρέος μου προς την κοινωνία - διαδικτυακά - το πλήρωσα.

Όποιος άκουσε άκουσε.

Όποιος γέλασε, γέλασε.

Όποιος διάβασε διάβασε.

Το κουδούνι χτύπησε.

Τώρα είναι η ώρα του λογαριασμού και των εξετάσεων.

Δε θα σας πω καλή τύχη.

Θα σας ευχηθώ καλή προετοιμασία (υλική, νοητική και πνευματική).

Η τύχη ευνοεί τους προετοιμασμένους.

Τα λέμε μόλις βγούμε στην άλλη πλευρά

Ηθικός παραλογισμός

Δευτέρα 2 Μαρτίου 2020 Category : , , , , 0

του Σταύρου Κατσούλη

Εάν, όπως μας λένε οι νατουραλιστές, το μόνο που υπάρχει είναι απλώς η μηχανική του σύμπαντος, ποιο είναι ακριβώς το πρόβλημα με την τρέχουσα πανδημία; Τι πήγε λάθος και τι είναι τελικά λάθος; Κι εδώ που τα λέμε για τα θεμελιώδη, υπάρχουν πραγματικά λάθη αφού όλα λειτουργούν ρολόι και σύμφωνα με τους νόμους της φύσης; Πόσο παραπλανημένοι και παράλογοι είστε φυσιοδίφες μου, δε ξέρετε ότι κατά τη δικιά σας κοσμοθεωρία, τίποτα δε μπορεί να αποτελεί πρόβλημα όταν όλα είναι ντετερμινιστικά;

Σωτήριον και Ιστορικόν Έτος 4389 μ.Χ.

Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2020 Category : , , , , 0

Σωτήριον και Ιστορικόν Έτος 4389 μ.Χ.

Επιτέλους η Ανθρωπότητα τα κατάφερε. Ο αγώνας μεγάλος και οι θυσίες πάμπολλες. Οι θάνατοι των ελαττωματικών άπειροι και το αίμα των ανάξιων, ανεπίδεκτων, αντιδραστικών, ανυπάκουων και ατίθασων που χύθηκε, ποτάμι. Αλλά στο τέλος στόχος επετεύχθη: Ο νέος θεός της ανθρωπότητας, επιτέλους ήρθε στον κόσμο. Ο παράδεισος επί της Γης εφαρμόσθηκε, η πλήρης δικαιοσύνη και πλήρης ισότητα για όλους είναι πραγματικότητα.

Ο ισχυρότερος φράχτης

Δευτέρα 6 Ιανουαρίου 2020 Category : , 0

του Σταύρου Κατσούλη

Ήταν ένα σκύλος. Κάθε μέρα τριγυρνούσε μέσα στο τεράστιο, αχανες κτήμα του ιδιοκτήτη του. Ήταν ελεύθερος. Ή τουλάχιστον έτσι νόμιζε, μέχρι που ξεπέρασε μια μέρα τα όρια του κτήματος και το περιλαίμιό του άρχισε ξαφνικά να του κάνει ηλεκτροσόκ. Στην αρχή ξαφνιάστηκε, δεν ήξερε τι γινόταν και γιατί. Έτρεξε από δω, έτρεξε από κει, και μέσα σε πολύ λίγο χρόνο έμαθε που ξεκινά και που σταματά ο πόνος. Δεν ήξερε καν, ότι υπάρχουν όρια.

Όταν ένας κύριος Κάποιος συνάντησε τον κύριο Οποιοσδήποτε

Τρίτη 22 Οκτωβρίου 2019 Category : , , , , , , , , 0

του Σταύρου Κατσούλη
Ο κύριος Οποιοσδήποτε ήταν εξ ορισμού και ο οποιοσδήποτε. Κι έτσι ήταν αρκετά «στρογγυλοποιημένoς» μιας και ήταν αποτέλεσμα του μέσου όρου κι έτσι, για να είμαστε και λίγο δίκαιοι, δεν παρουσίαζε και πολλές κοφτερές γωνίες στον χαρακτήρα του. Έτσι, ο κύριος Οποιοσδήποτε ήταν από αυτούς τους ανθρώπους που ο κόσμος αποκαλούσε "το καλό παιδί". Άλλο γνώρισμα του, ήταν ότι όταν προσπαθούσες να δεις το πρόσωπό του, δεν φαινόταν καλά... ήταν αχνό, χωρίς γνωρίσματα και λεπτομέρειες. Ο χαρακτήρας του γενικώς ήταν... σαν γενικής χρήσης, χωρίς ιδιαιτερότητες. Λες και ο κ. Οποιοσδήποτε ήταν αποκύημα της φαντασίας κάποιου, ή κάποια θεωρητική υπόσταση αρκετή για θεωρίες και μαθηματικά, αλλά λιγότερη του συγκεκριμένου που έχει τόσο ανάγκη μια πραγματική διαπροσωπική σχέση...

Ουαί κι αλίμονο

Σάββατο 2 Σεπτεμβρίου 2017 Category : 0

Ουαί κι αλίμονο στην κοινωνία εκείνη που κλωσσά αυγά δράκων της κόλασης, ελπίζοντας ότι θα γεννήσουν αγγέλους.

Ουαί κι αλίμονο στην κοινωνία εκείνη που απλώνει το χέρι της ελεύθερα για να της πάρει αίμα ο κάθε βρυκόλακας.

Ουαί κι αλίμονο στην κοινωνία εκείνη που πιστεύει ότι αρκεί ένα περιοδικό προσκύνημα και τυπική θυσία στον ναό της κάλπης, για να εξυλεωθεί και να κατευνάσει τις άγριες ορέξεις των μισάνθρωπων «θεών» της.

Ουαί κι αλίμονο στην κοινωνία εκείνη που παραδίδει χωρις όρους το αμείλικτο βάρος της ύπαρξής της, στην ελαφρότητα μιας αφηρημένης ιδέας.

Ουαί κι αλίμονο στην κοινωνία εκείνη που έχει αφήσει να την κυβερνά μια φαντασία η οποία παραδίδει κολάσεις, υποσχόμενη ουτοπίες.

Ουαί κι αλίμονο στην κοινωνία εκείνη που πιστεύει πανέμορφα ψέματα και αγνοεί επιδεικτικά κακάσχημες αλήθειες.

Ουαί κι αλίμονο στην κοινωνία εκείνη που έχει παραδώσει την θέλησή της σε αρχομανή κτήνη.

Ουαί κι αλίμονο στην κοινωνία εκείνη που επιτρέπει στο κράτος όλα τα εγκλήματα που δεν θα επέτρεπε σε απολύτως κανέναν άλλον, ομάδα ή άτομο.

Ουαί κι αλίμονο στην κοινωνία εκέινη που δικαιολογεί και στην συνέχεια υπηρετόντας το κράτος, κάνει σε άλλες κοινωνίες, αυτά που δεν θα δεχόταν ποτέ να της κάνουν άλλα κράτη.

Ουαί κι αλίμονο στην κοινωνία εκείνη που θεωρεί ότι η ευημερία της είναι μαγικό δώρο κάποιων αδυσώπητων φοροσυλλεκτών και νομοθετών, αντί της δικιάς της εργασίας και σοφίας.

Ουαί κι αλίμονο στην κοινωνία εκέινη που επιτρέπει σε αυτόν που ορίζει τι είναι δίκαιο, να το αποδίδει.

Ουαί κι αλίμονο στην κοινωνία εκείνη που επιτρέπει στους αντιπροσώπους της να διαπραγματεύονται το οτιδήποτε για λογαριασμό της, στο σκοτάδι.

Ουαί κι αλίμονο στην κοινωνία εκέινη η οποία μετέτρεψε σε εξουσιαστές της, αυτούς που διόρισε και οφείλουν να είναι οι πιστοί υπηρέτες της.

Ουαί κι αλίμονο στην κοινωνία εκείνη η οποία άφησε χωρίς αμείλικτη τιμωρία υπηρέτη της να την αψηφίσει ή να την ατιμάσει.

Ουαί κι αλίμονο στην κοινωνία εκείνη που έχει αποδεχθεί ότι της πρέπει να υπάρχει μια μικροσκοπική ομάδα γραφειοκρατών χωρίς καμιά χειροπιαστή εμπειρία, για να προοδεύσει.

Ουαί κι αλίμονο στην κοινωνία εκείνη που αφηγείται ψέματα στον εαυτό της.

Ουαί κι αλίμονο στην κοινωνία εκείνη που αποδέχεται και δικαιολογεί τα εγκλήματα τυρράνων, ελπίζοντας ότι έτσι δεν θα πάθει και αυτή τα ίδια.

Ουαί κι αλίμονο στην κοινωνία που θέλει να παραδώσει αμετάκλητα την ελευθερία της για οποιαδήποτε άλλη ιδέα, ιδανικό, υλική ή πνευματική αξία, γιατί η ελευθερία είναι αυτή που δίνει αξία σε όλες τις άλλες.

Σας αξίζει η απέχθεια του λαού και της ιστορίας.

Κυριακή 21 Μαΐου 2017 Category : , , , , , 0


Αδιάφοροι για τις ανάγκες της κοινωνίας, με πλήρες ενδιαφέρον για τις απαιτήσεις των δανειστών μας.

Ακατάδεκτοι κριτικής από τον κόσμο, δεκτικοί μέχρι εσχάτων στις απαιτήσεις των βιαστών μας.

Ακαλαίσθητοι, βάρβαροι και αγράμματοι, που το παίζουν παντογνώστες με κοινωνικές ευαισθησίες.

Άπληστοι αρχιψευταράδες, τιτάνιοι διδάκτορες της υποκρισίας που έχουν ξεπεράσει κάθε όριο ακαταστασίας, ανικανότητας, ανοργανωσιάς.

«Ο Θεωρητικοί»

Σάββατο 3 Δεκεμβρίου 2016 Category : , 0


«Ο Θεωρητικοί»

Δες κόσμε, πως οι τυφλοί,
οδηγούν τους τυφλούς
Θεωρητικοί που γνωρίζουν τόσα πολλά
για το απόλυτο τίποτα


Ιδέες κάτω από σκιές, για λίγους
και θεωρίες υψηλές, που μιλούν για τους πολλούς
Γίνονται ρηχές και κοντοπίθαρες
μόλις τις ξεστομίσουν οι θεωρητικοί


Το κριτήριο: «Ενδιαφέρον», «εκπληκτικό»,
«ακαδημαϊκά ελκυστικό», «δυσεύρετο»
κι αν είναι δυνατόν, «περιθωριακό»
Με βάση αυτά, επιλέγουν το ναρκωτικό τους


Κηρύττουν το πως πρέπει να είσαι,
κι όμως δεν γνωρίζουν ποιος είσαι
Απεχθάνονται τα χνώτα μας,
και αποστρέφονται την ζωή μας


Θέλουν να ξυπνήσουν τον πόθο για έρωτα,
αυτο-ικανοποιούμενοι μονάχοι τους
Θέλουν την δόξα απ όλους για τα λόγια τους,
χωρίς να κατανοήσει κανείς τις πράξεις τους


Οι μόνες μάχες που γνωρίζουν,
είναι η πολεμική του σαρκασμού
Σταυρώνουν ανθρώπους με αόρατη γνώση
Η λεκτική αποτέφρωση είναι γι αυτούς, έμμονη ιδέα


Δείτε άνθρωποι, πως οι τυφλοί,
οδηγούν τους τυφλούς
Θεωρητικοί που γνωρίζουν τόσα πολλά
για το απόλυτο τίποτα


Σ.Κ.

Σ. Κατσούλης. Από το Blogger.